ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ေနာက္မွာ ငါကြယ္ရပ္ေနတယ္

ဦးေခါင္းကိုေမာ့ပစ္လိုက္ဖို႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို အေရာင္တင္ဖို႔
ေရၾကည္ရာမ်က္ႏုရာငါစီးဆင္းလာခဲ့တယ္
ခံစားခ်က္ကိုေမ့ေလ်ာ့လိုက္အနာဂါတ္ကိုေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ဖို႕
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ႐ိွရာ ႏွလံုးသား႐ိွရာ ငါစီးဆင္းလာခဲ့တယ္
အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေငြေၾကးေစၫႊန္ရာလိုက္ပါဖို႔
ကြန္ကရစ္အျမန္လမ္းမႀကီးေတြ႐ိွရာ ငါစီးဆင္းလာခဲ့တယ္
ျမန္ႏႈန္းကိုႃမွင့္တင္လိုက္ဖို႔ ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာေတြဆီခုန္တက္လိုက္ဖို႔
အင္တာနက္ဆိုက္ဘာကဖီးေတြ႐ိွရာ ငါစီးဆင္းလာခဲ့တယ္
ဆယ္ႏွစ္ဆယ္မိုးယံုၾကည္ရာကို ယံုၾကည္ေၾကာင္းခဲရာခဲဆစ္ေျပာဖို႔
ေရဆန္လမ္းအခ်ိဳးအေကြ႕ေတြ႐ိွရာငါစီးဆင္းလာခဲ့တယ္
တစ္ေန႔ျပန္ဆံုမယ္ေျပာၿပီးဘယ္ေတာ့မွျပန္မလာေတာ့တဲ့လူတစ္ေယာက္အတြက္
ေၾကကြဲစိမ္းလန္းေသာ အမွန္တရား႐ိွရာ ငါစီးဆင္းလာခဲ့တယ္
အႏုပညာ၊ဘာသာစကား၊အတက္ပညာ အခ်ိဳးညီေရာစပ္ဖို႔
မက္ေနက်အိပ္မက္အေသေတြ႐ိွရာ ငါစီးဆင္းလာခဲ့တယ္
ပင္မွဲ႔လား၊ဖြဲ႕စပ္လား တိတိက်က်မေျပာႏိုင္သူလူ႔အႏၶေတြအတြက္
ဒုကၡေပးယံုသက္သက္ကမၻာႀကီး႐ိွရာ ငါစီးဆင္းလာခဲ့တယ္
တစ္ေန႔လံုးဖုန္းမေျပာျဖစ္ဘူး၊အင္တာနက္မသံုးျဖစ္ဘူးဆိုေပမယ့္
ဖိုက္ဘာေအာ့ပ္တစ္ဆက္ေၾကာင္းေတြ႐ိွရာ ငါစီးဆင္းလာခဲ့တယ္
တစ္ေန႔ၿပီးေနာက္ထပ္မနက္ျဖန္ ကဗ်ာအေၾကာင္းအတိအက်ေျပာဖို႔
အလယ္႐ိုးမ အလယ္တည့္တည့္ ငါစီးဆင္းလာခဲ့တယ္
အစဥ္အဆက္ေျပာလာရတဲ့ ကတိစကားေတြကို ခလုတ္ပိတ္ပစ္ဖို႔
အခန္းဆက္ျပသေနတဲ့ အဓိပၸါယ္မဲ့ျပဇာတ္ေဟာင္းေတြကိုေမ့ပစ္ဖို႔
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ကာလ အေဟာင္းႀကီး႐ိွရာ ငါျပန္စီးလာခဲ့ရင္း
ေကာ္ဖီခြက္ကိုေ႐ွ႕မွာခ် စီးကရက္ေသာက္ရင္းေရးတဲ့ အထက္တန္းစားကဗ်ာ
ဒီကဗ်ာရဲ႕ေနာက္မွာ ငါကြယ္ရပ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း။

ေအာင္ပိုင္စိုး
၁၇၊ႏို၀င္ဘာ၊၂၀၁၀