လူတစ္ေယာက္မွာ
သူ႔အေၾကာင္း ဒ႑ာရီတစ္ခု
ရွိသင့္တယ္မဟုတ္လား။
အရာရာဟာ
ေၿမၾကီးေပၚတုတ္ေခ်ာင္းနဲ႔ေရးၿခစ္ထားသလို
ၿဖစ္လြယ္ ပ်က္လြယ္ေတြခ်ည္းပါပဲကြယ္။
မင္းတစ္ဘဝလံုး ေၾကကြဲက်န္ရစ္ရေအာင္ဆိုၿပီး
ငါ့ကိုယ္ငါလည္း အဆံုးမစီရင္ရဲ
ဒါဆို
ေသနတ္ေၿပာင္းထဲ ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း
ခလုပ္ႏွိပ္မိတဲ့လူတစ္ေယာက္လို႔
လူေတြ ၿပက္ရယ္ၿပဳ က်န္ရစ္ၾကမွွာေပါ့
ငါ့ရဲ႕ အေကာင္းဆံုးကို ငါလုပ္မၿပီးေသးသမွ်
ဘယ္အရာေပၚမွာမွ
ငါ့ကိုယ္ငါ မပံုခဲ့ႏိုင္ဘူး။
ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ
ေကာင္းကင္တစ္ခုတည္းမွာ ႏွစ္ခါပ်ံသန္းႏိုင္ဖို႔
ေနမင္းၾကီးကို တစ္ၾကိမ္ပတ္ရတယ္။
တစ္ေန႔မွ ေမ့မရသူေလးေရ
သည္တစ္ညေနခင္းေလးပဲၿဖစ္ၿဖစ္
အေကာင္းအတုိင္း ထင္က်န္ရစ္ဖုိ႔
ေတာင့္ခံထားရသူပါ။
ငါက ဂ်ဴးလိယက္ဆီဆာလိုပဲ
ကို္ယ့္ရန္သူေတြရဲ႕ စာရင္းကို မွတ္မထားတတ္ဘူး။
ကိုယ္နာမည္ဘယ္သူတုန္းရယ္လို႔
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ၿပန္ေမးရတဲ့ အခါမ်ိဳးေတြမွာေတာ့
ေသနတ္ေၿပာင္းထဲ ေခ်ာင္းၾကည့္မိၿပန္ရဲ႕။
မင္းဖို႔ ဒ႑ာရီတစ္ခုေပါ့ကြယ္။ ။
ပုိင္စုိးေ၀
ကလ်ာမဂၢဇင္း
ဒီဇင္ဘာ၊ ၁၉၉၇
No comments:
Post a Comment