တစ္ေန႕က်ရင္သူဘာျဖစ္လာမွာလဲလို႔ မၾကာခဏ ဘ၀နဲ႔ေ၀းရာေတြးေတြးေနမိတယ္။သတိလက္လြတ္ေမ့ေလ်ာ့လိုက္ဖို႔ကခက္ခဲလိမ့္မယ္လို႔
မၾကာခဏအတိတ္ကိုလည္ျပန္ေငးေနမိတယ္။တစ္ကယ္လို႔မ်ား... တစ္စကၠန္႔၊တစ္မိနစ္၊တစ္နာရီ၊တစ္ႏွစ္ကစလို႔ ေနာင္လာမယ့္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
အခ်ိန္ဟာ ေရလိုေရြ႕လ်ား၊ အခိုးအေငြ႕ေတြလိုမ်ား မႈန္၀ါးေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္သလားဆိုၿပီး မၾကာခဏ ၿငိမ္သက္ေတြေ၀ေနမိျပန္တယ္။
အခ်စ္ဆိုတာကလည္း သင္ခန္းစာအသစ္ေတြကိုသင္ယူက်က္မွတ္ေနရသလို မၾကာခဏ ခက္ခဲေနရမွာအမွန္ပဲ။အႀကိဳက္ဟာလည္းတစ္ေနရာကေန
အျခားတစ္ေနရာ ေရြ႕လ်ားကူးေျပာင္းေနတက္တာမ်ိဳးမဟုတ္လား။ဘယ္သူမွမ႐ိွေတာ့ရင္ အရင္လိုပဲဘ၀ကိုျဖတ္သန္းေက်ာ္ျဖတ္ေနမွာအမွန္ပဲ။
လမ္းေတြက ေကာက္ေကြ႕လြန္းသမို႕ နံရံကိုေက်ာနဲ႔ကပ္ထားမိ၊ ေမးခြန္းေတြက ရက္စက္လြန္းသမို႕ အေျဖကိုစာရြက္အလြတ္ေပၚလြတ္ခ်မိ၊ အၾကည့္ေတြက စူး႐ွလြန္းသမို႕ မ်က္လႊာကိုခ်ထားမိ။ ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းရမယ့္ မနက္ျဖန္ဟာ အေ၀းေျပးလမ္းမထက္ကမိုင္တိုင္ေတြလို ဒီတစ္ေန႔ၿပီး
ေနာက္ထပ္တစ္ေန႔ ေျပးစရာ/ေရြ႕စရာ ေျမမ႐ိွေတာ့သလိုမ်ိဳး ေျခအစံုကိုရပ္တန္႔လိုက္မိပါတယ္။ တစ္ဘ၀ၿပီးေနာက္ဘ၀ တစ္ေန႔က်ရင္ သူဘာျဖစ္လာမွာလဲလို႔ အစၿပီးရင္ အဆံုးကိုေမွ်ာ္လင့္မေနသင့္ေတာ့ဘူး။ အစၿပီးရင္ ေနာက္ထပ္အစပဲျပန္လာေနတဲ့ကမာၻေလ...။လူေတြနဲ႔ေ၀းရာ၊
႐ွင္သန္ေနမႈရဲ႕ေ၀းရာ၊ ေတြေ၀ေစာင့္ဆိုင္းေနျခင္းနဲ႕ေ၀းရာ၊ ယံုၾကည္မႈလြန္ကဲေနျခင္းရဲ႕ေ၀းရာ မၾကာခဏ ထြက္ေျပးေနခ်င္ေတာ့တယ္။သူဟာ အိပ္မက္မက္ေနသလို ခဏခဏ၊ သူဟာ တေစၦေျခာက္လွန္႔ေနသလို ခဏခဏ၊ သူဟာ အ႐ူးမီး၀ိုင္းေနသလို ခဏခဏ၊ သူဟာ စိတ္ေနာက္ ေပါ့သြပ္ေနသလို ခဏခဏ၊သူဟာ အတိတ္ေမ့သလို ေရႊေပ်ာက္သလို ခဏခဏ၊သူဟာ ဥစၥာေပ်ာက္ ငရဲေရာက္သလို ခဏခဏ၊ သူဟာ ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ ခဏခဏ၊ ဒီဘ၀ဟာ မေသခ်ာေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ဘ၀ကူးေကာင္းဖို႕ သူက ရည္ညႊန္းခ်က္မျပည့္စံုေသာ အဓိပၸါယ္ မဲ့ကဗ်ာေတြေရးေနေလရဲ႕။
ေအာင္ပိုင္စိုး
အမွတ္(၂)၊ေဖေဖာ္၀ါရီလ၊လိႈင္းသစ္မဂၢဇင္း
Mandalay FM Radio
No comments:
Post a Comment