အဆင္မေျပရာအဆင္ေျပေၾကာင္းမေျပလည္တဲ့ေန႔ကိုေရာက္ေနတယ္။ေျပလည္မယ္လို႔
စိတ္ကေတြးရင္းပိတ္ဆို႔ေနတယ္၊မူးေနာက္ေနတယ္၊အက်ဥ္းအက်ပ္ထဲက်ေရာက္ေနရတယ္။
စိတ္ေရာကိုယ္ပါအလည္လြန္ေနတဲ့စိတ္ တိတ္တိတ္ေနဖို႔
ဆက္သြယ္ေရးဧရိယာျပင္ပေရာက္ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္
စာအုပ္ေတြ၊အင္တာနက္ေတြ၊မဂၢဇင္းေတြ၊ ခ်စ္ေသာ၊
ခင္ေသာလူေတြနဲ႔ပါအဆက္အသြယ္ျပတ္ေတာက္ေနသည္။မင္းစိုးရာႏွင့္ဘုန္းေနသြန္းကို
သတိရေနသည္။ကိုသူရနီအဆင္ေျပမွာလားစိတ္ပူေနသည္။ေဒသစြဲမကင္းေသာ၊
အယူအဆစြဲမကင္းေသာလူႀကီးကိုယ္ႏွင့္ကေလးစိတ္႐ိွေသာကဗ်ာဆရာႀကီးအားအြန္လိုင္းေပၚ
ေရာက္ခိုက္ စကားေျပာမိျပန္သည္။ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ျမင္ကြင္းတစ္ခ်ိဳ႕ကမပီျပင္၊မျပတ္သား၊မထင္႐ွားျဖစ္၍ေနသည္။စိတ္ထဲမွာစြဲထင္က်န္ရစ္ေနေအာင္အေဟာင္းကို
စြဲလန္းေသာစိတ္ေရာဂါအခံေတြနဲ႔အယူအဆဝါဒေရးရာေတြတိုးမိတိုက္မိေနၾကတုန္းပဲေလ။မိတ္ေဆြ
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ကေတာ့စစ္ေအးကာလက်ေရာက္ေနတဲ့ကဗ်ာဆိုင္ရာအေန
အထားလို႕ေျပာတာ လက္ခံခ်င္ေနမိသည္။ကဗ်ာဆိုတဲ့ ဘာသာေဗဒ၊စကားလံုးမ်ားနဲ႔
ျပဳလုပ္တည္ေဆာက္ထားတဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခုဟာဘာေၾကာင့္လူ႕ယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႕
အစည္းထဲမွာ ေနရာတစ္ေနရာ မရခဲ့တာလဲ? အယ္လ္စီဒီ ကြန္ျပဴတာစခရင္ေပၚမွ
လြင့္ေနေသာစိတ္ကိုလိုက္ဖမ္းေနရင္း ကီးဘုတ္ေပၚမွ စာသားအမွားေတြကို
backspace နဲ႔ ခဏ၊ ခဏ၊ ခဏျပန္ျပန္ဖ်က္ေနရသည္။မေန႔က၊တစ္ေန႔ကက်က်န္ခဲ့ေသာကြန္းမန္႔အမွားမ်ားနဲ႔
Facebook စာမ်က္ႏွာေလးအား သတိတရ႐ိွေနေသးသည္။ မွားၿပီးရင္းမွားေနေသာ၊
ျပင္ၿပီးရင္းျပင္ေနရေသာ ကမၻာႀကီးအား အားနာေနမိျပန္သည္။ေနသည္ အေ႐ွ႕အရပ္မွ
ဝင္ေရာက္၍ အေနာက္အရပ္႐ိွရာဆီ ျပန္ထြက္သြားေၾကာင္း လူတကာကို ႐ွင္းျပ
မေနသင့္ေတာ့ေပ။သံုးေနလက္စ Gmail စာမ်က္ႏွာေပၚမွ Chat လိုင္းကို Invisible
လုပ္ထားလိုက္သည္။ေရးလက္စလက္႐ိွစာသားမ်ားအားအဓိပၸါယ္ေကာက္ယူေနသူမွာသင္ျဖစ္ေနပါကကိုယ့္ကိုယ္ကို႐ူးသြပ္
ေနေၾကာင္းသတိျပဳမိေပလိမ့္မည္။မေျပာမျဖစ္ေပမယ့္ေျပာစရာစကားမ်ားခ်န္လွပ္ခဲ့ေၾကာင္းကိုလည္း
တစ္ဆက္တည္းေျပာၾကားလိုပါသည္။ ဤစာသားမ်ား ဒီမွာၿပီးဆံုးေၾကာင္း
ပုဒ္မကိုခ်၍ လက္စသတ္လိုက္သည္။
ေအာင္ပိုင္စိုး
၈၊ဒီဇင္ဘာ၊၂၀၁၀
No comments:
Post a Comment