Friday, February 26, 2010

ကံ့ေကာ္

နံရံေတြဟာ အလင္းေရာင္ကိုဖံုးကြယ္ထားစၿမဲ
အေမွာင္ကို
ဘယ္လိုထိစမ္းကိုင္တြယ္လို႔ ရပါ့မလဲ
အကန္းတစ္ေယာက္လို ေန႔ညမ်ားစြာ
ျပန္မေရာက္ေတာ့မယ့္ တစ္စံုတစ္ရာကို ရည္ရြယ္လို႔
လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ တစ္ေယာက္တည္း အေ၀းႀကီးေငးေန
ၾကာ႐ွည္ေဆြးေႃမ႔ခဲ့ၿပီဆိုေတာ့
တံတားႃဖဴ၊ကန္ေဘာင္
ခံုတန္းျပာနဲ႔ ဂစ္တာေဟာင္းေလး
ေလ့က်င့္ခန္းစာအုပ္ထဲက စြယ္ေတာ္ရြက္ေျခာက္ေလး
ေက်ာင္းေတာ္ရနံ႔နဲ႔ ေကာ္ရစ္တာ ေဒါင့္ခ်ိဳးေလးေတြမွာ
အရင္တစ္ခ်ိန္ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ဟာ
ေဆးသားျပယ္စ ဓါတ္ပံုေလးတစ္ပံုလို
ႃဖဴေရာ္မႈန္၀ါးလို႔ ...
အပိုင္းအစ မွတ္တမ္းမွတ္ရာဆိုလို႔
`` တစ္ေန႔မွာ ျပန္လာမယ္´´ ဆိုတဲ့အသံ
တစ္ခ်ိန္ ပဲ့တင္ျပန္လိမ့္မယ္
ေလၫွင္း၊လေရာင္
ညအေမွာင္မွာ ပြင့္တဲ့ပန္း
လန္းဆန္းေမႊးပ့ၽံႏိုင္ပါေစ။ ။


ေအာင္ပိုင္စိုး

1 comment:

tin min htet said...

ကံ့ေကာ္ေတြ အျမန္ဆံုး ျပန္လာပါေစဗ်ာ ..