Thursday, March 4, 2010

စိတ္ကူးယဥ္ ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး

ေကာ္ဖီတစ္ခြက္၊ စီးကရက္လက္ၾကားညွပ္ၿပီး
မွန္တံခါးရဲ႕ အျပင္ဘက္ကိုေငးေနတယ္
ေငးေနတဲ့ ရႈခင္းထဲမွာ သစ္ပင္တစ္ပင္မွ မပါဘူး
သစ္သားပြတ္လံုးထိုင္ခံုမွာထိုင္လို႔
ေျပာင္လက္ေနတဲ့ သစ္သားပရိေဘာကၽြန္းစားပြဲေပၚမွာ
ေကာ္ဖီခြက္ဟာ အေငြ႕ေထာင္းေထာင္းထ
ညဆယ့္ႏွစ္နာရီတိတိကို 12:00 pm လို႔ခ်ေရးလိုက္တယ္
ေတြးေနတဲ့အေတြးထဲမွာ
သစ္ပင္ေတြဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ ဆိုတာလည္း ပါခ်င္ပါမွာေပါ့
ဒီေနရာမွာ သၾကားအစား
စကားတစ္ခြန္းႏွစ္ခြန္း ထည့္ေမႊလိုက္ရင္ ပိုလို႔ခ်ိဳသြားမယ့္ည
ေညာင္းညာလြန္း၊ ၿငီးေငြ႕လြန္း
အစားအေသာက္ရဲ႕အရသာဟာ အျပင္ထြက္လမ္းေလ်ာက္ေနရရွာတယ္
အံ့ၾသဖြယ္၊အံ့ၾသဖြယ္၊အံ့ၾသဖြယ္
အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ အံ့ၾသဖြယ္ေတြထပ္ေနၿပီ
အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ နာက်င္မႈကိုမဖြဲ႕ဆိုဖူးဘူးတဲ့
ခင္ဗ်ားေျပာေျပာေနတဲ့ လူလုပ္ေလာကႀကီးမွာ
ခင္ဗ်ားေျပာေျပာေနတာ လူလုပ္စကားေတြေပါ့
အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ခံစားမႈမရွိဘူးလား
အရင္ဘဝကက်ခဲ့တဲ့မ်က္ရည္ဟာ ခုခင္ဗ်ားေခါင္းအံုးမွာ စိုစြတ္ေနမလားဘဲ
အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ အမွန္တရားႀကီး မရင့္သီးလြန္းဘူးလား
အရင္ဘဝက ၾကည့္ခဲ့တဲ့မွန္ထဲမွာ
အရင္ဘဝက ခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာကိုေတြ႔ရမယ္
အရင္ဘဝက ရိုက္ခဲ့တဲ့ဓာတ္ပံုထဲမွာ
အရင္ဘဝက ရႈခင္းဟာ စိမ္းလို႔ေမွာင္လို႔
သစ္ပင္ကို ခင္ဗ်ားခုတ္ပစ္လိုက္ၿပီ။ ။.


မင္းစိုးရာ
19.2.2010

No comments: