ေတာသံုးေတာင္သို႔အ၀င္မွာ
ျခေသၤ့က
သမင္မ မ်က္လံုးကို
ပုခံုးေပၚ ပစ္တင္လိုက္တယ္။
ဒီေကာင္လြမ္းခဲ့ပါတယ္
ညီမေလးရယ္
ငါ့ႏွလံုးသားမွာ
ပန္းမ်ားေ၀ဖူး
မင္းခူးယူဖို႔ပါ။
ကႏာၱရမဆန္ခဲ့ပါဘူး
ငါ ဒဏ္ရာရခဲ့တာပါ။
ညညေတြမွာ
မ်က္ရည္နဲ႔ ငါ့ကိုသိပ္ေလ
ေျမ၀သုန္ေရ
လင္းယုန္ငွက္ေတြ
ငါဂုဏ္ျပဳပါရဲ ႔။
ေကာင္းကင္အိပ္ရာမွာ
ငါ မအိပ္ခ်င္ပါဘူး။
လေရာင္ကို
ငါ မေမ့ခ်င္ပါဘူး။
ကမာၻေပၚမွာ
ျမစ္ေတြရဲ ႔ေခၚသံ
ငါ ၾကားေနရဦးမယ္။
ကြဲေၾကတဲ့ အၿပံဳးမ်ားသာ
ေနာက္ဆံုးကဗ်ာ တစ္ပုဒ္
ခ်စ္သူဖတ္ဖို႔ ဟုတ္ေပလိမ့္မယ္။
ရာဇ၀င္အုတ္ဂူမွာ
ျမွဳပ္ကူသူမ႐ိွ
လြမ္းသူ႔ပန္းေခြခ်သူမ႐ိွ
ညီမေလးရယ္
မ႐ိွျခင္းေတြပဲ ဒီေကာင့္ဘ၀ေလ။
ဗ်ာပါဒႏွင္းဆီေရ ...
ေနရစ္ေပေတာ့
ၿပီးပါၿပီ။
ဆည္းဆာရီေမွာင္
အေနာက္ေတာင္မွာ
ဒီေကာင္
ျခေသၤ့ေယာင္ေဆာင္တဲ့တိမ္ေတြ
တစ္ညေနလံုး ထိုင္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ။
AW
No comments:
Post a Comment