Tuesday, February 9, 2010

တံငါ

ေလာကရဲ႕အၾကြယ္ဝဆံုးေခါင္းစဥ္ဟာ
အခ်စ္ လို႔သိပါရဲ႕
အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ငိုေၾကြးရတဲ့အက်ိဳးတရားမွာေတာ့
ကိုယ္ပိုင္ခန္းနားဖူးတယ္။
တိမ္ေတြေရ
ခင္ဗ်ားတို႔ကိုမခ်စ္တတ္ပါဘူး
တစ္ကမၻာလံုးခုန္အုပ္ခံရသလိုလြမ္းရတဲ့သုခနဲ႔
မ်က္ရည္လွလွေလးေပၚထိုင္ဖူးပါစ…
ရနံ႔ပင္လယ္ဆိုတာ အနမ္းကိုေခၚတာမဟုတ္လား
ေနာက္တစ္ေန႔တိုင္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားၿပံဳးဆဲ
ႏွစ္တစ္ရာခံမယ့္ေဆးေလ
ခ်ိဳၿမရဲ႕..။
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့
ဘဝဆူၿဖိဳးစအရြယ္ကဖမ္းခဲ့ဖူးတဲ့
ငါးကေလးကို
မေမ့ဘူး။ ။
ခိုင္ၿမဲေက်ာ္စြာ

No comments: