လြမ္းေစတီ

တုိ႔ထိခြင့္လည္းမရွိေတာ့
ဆုပ္ကုိင္ခြင့္လည္းမရွိေတာ့
မင္းရင္ခုန္သံကုိလုံေအာင္ ဖုံးေပးပုိင္ခြင့္လည္းမရွိေတာ့
မင္းလည္းေမ့ေလ်ာ့လုိက္ရုံ
ပုံၿပင္ကုိပုံၿပင္အတုိင္းထားလုိက္ရုံ
ဒီေလာက္ပဲတုိ႔တတ္ႏုိင္ခဲ့..။

သူ႔ကုိမင္း မခ်စ္ပဲနဲ႔
မင္းကုိသူ ဘာလုိ႔သိမ္းပုိက္ခဲ့တာလည္း
မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ခ်စ္ရက္သားနဲ႔ ငါတုိ႔ဘာလုိ႔ ေ၀းကြာခဲ့တာလည္း
ရာဇ၀င္ေခတ္
ပေဒသရာဇ္တုိ႔ရာဂမီး
အတားအဆီးမဲ့ ကာမပုိင္၀တၴဳမွာ
ခ်စ္ရသူတုိ႔ ဇာတ္နာခဲ့ရဖူးပါၿပီ။

အၿဖစ္အပ်က္ေတြ ၿဖစ္ပ်က္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္
အေငြ႔အသက္ေတြ က်န္ရစ္ၾကရမယ္
ရႈမဆုံးတဲ့အလြမ္းေတ ြငါေပြ႔ရင္း
ေတာင္ကုန္းေလးေပၚ ငါတက္ခဲ့တယ္။

ေညာင္ပင္က
ဓမၼေတးကုိဆုိေနရဲ့
ရုိးၿပတ္ေတာက
ေနပူထဲမွာငုိေနရဲ့
ငါ့ႏွလုံးသားက လူ႔သမုိင္းထဲ လဲက်ေနခဲ့တယ္
လြမ္းေစတီက
မင္းနဲ႔ငါအေၾကာင္း
ေႏွာင္းလူေတြကုိေၿပာၿပမယ္
တုိ႔ႏွစ္ေယာက္
ေလ်ွာက္ခဲ့ရတဲ့ငရဲကုိ..။

မုိဃ္းေဇာ္

. ႏုိင္းႏုိင္းစေန ၏ ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။