ဘေလာ့ဂါကဗ်ာမ်ား သမိုင္းတာ၀န္ ၊သိစိတ္၊ အႏုပညာ ၊တန္ဖိုး၊ က်င့္၀တ္သိကၡာ မ်ား ႏွင့္ မနက္ျဖန္

ဒီတစ္ေလာ ဘေလာ့ေပၚမွာ အျပာေရာင္ ကဗ်ာတစ္ခ်ိဳ႕ ကိုေပၚေပၚတင္တင္ေရးတင္လာၾကတာလည္းေတြ႔ရျပန္တယ္။
ကဗ်ာဟာ တစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာေတြအတြက္ မီဒီယံ တစ္ခုမ်ားျဖစ္ေနသလားလို႔ပါ။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက မဂၢဇင္းအယ္ဒီတာ ဆရာ၀န္ကေလးတစ္ေယာက္ေျပာတာ ျပန္သတိရတယ္။`` ဆရာ ကဗ်ာကို ဘယ္လိုေ႐ြးသလဲ ´´ လို႔ကၽြန္ေတာ္ကေမးေတာ့ ၊
အဲဒီ အယ္ဒီတာေလးက``အႀကီးအငယ္မၾကည့္ဘူးအတူတူပဲေ႐ြးတယ္ ´´လို႔ျပန္ေျဖတယ္။ ဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ္က နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာႀကီးတစ္ေယာက္နာမည္ကို ရြတ္ျပရင္း`` ဒီဆရာႀကီးစာမူေတြကိုေရာ´´လို႔ေမးေတာ့ မဂၢဇင္းအယ္ဒီတာေလးက ဒီဆရာႀကီးစာမူေတြကိုေတာ့ ေပးသမွ်ထည့္ပါတယ္၊ဒါေပမယ့္ ဒီဆရာႀကီးရဲ႕လက္ရာေတြကိုေတာ့``သမိုင္းကအဆံုးအျဖတ္ေပးပါလိမ့္မယ္´´ လို႔ျပန္ေျဖတာကို ယေန႔တိုင္အမွတ္ရေနတုန္းပါပဲ။ဥပမာအေနနဲ႔ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုေဖာ္ျပပါရေစ။

သေဘာေပါက္တဲ့အခါ ရီေ၀မႈေတြနဲ႔ ေမွ်ာ္ေနမွာေပါ့ (ေရးသားသူ-ေျမမႈန္လြင္)

( Posted as per request.
The sole purpose of this post is to promote the freedom of publication.)

သားႀကီး
မင္းေပးလိုက္တဲ့စာရတယ္
ထံုးစံအတိုင္းပဲ မင့္စကားလံုးေတြက ငါရဲ႕လိင္စိတ္္ကို မႏိုးၾကားေစဘူး
ဒါေပမယ့္ မင္းစာကိုယူလာေပးတဲ့ မင္းရဲ႕ေ႐ွာတီေလးကေတာ့
ကၽြတ္……….. ကၽြတ္……
သူ႔စကားတစ္ခြန္းၾကားမိတိုင္း ၾကက္သီးေတြ
ဖ်င္းကနဲ….ဖ်င္းကနဲကိုေနေတာ့တာပဲ ငါတကယ္ေျပာတာ
အခုစာနဲ႔အတူ ငါ့ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ပါထည့္ေပးလိုက္တယ္
မင္းနာမည္တပ္ၿပီး ႀကိဳက္တဲ့မဂၢဇင္းကို ပို႔လို္က္ပါ
အခုေလာေလာဆယ္ ငါလိုေနတာ
ေရလည္းမဟုတ္ဘူး ရက္စပတ္လည္း မဟုတ္ဘူး
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ မင္းေ႐ွာတီေလး ငါ့ဆီကို ေရာက္ေအာင္ထပ္လြတ္လိုက္ပါ
ဒီရက္ပိုင္းေတြ ငါျပတ္လပ္ေနတာ ၾကာေပါ့
ငါ့လက္ထဲမွာ ငါ့ပိုးမႊားေတြ အလဟာသ ျဖစ္တာမ်ိဳးကို ငါ႐ြံေနၿပီ
မင္းကိုေျပာဖူးပါတယ္
ကဗ်ာဆရာစစ္ရင္ ႏွစ္နာရီျခားတစ္ခါ ီးေတာင္တယ္လို႔
ပိုဆိုးတာက
ဒီကမ္းေျခမွာ ျမင္ျမင္သမွ်က သေရယိုစရာေတြ ေရငတ္ခ်င္စရာေတြ ခ်ည္းပဲ
ဒါေပမယ့္ သူတို႔မွာကလည္း သူတို႔ကတက္ေတြနဲ႔ သူတို႔ေအာေ၀းဖူးေနတာ
ငါမွာေတာ့ တစ္ေကာင္တည္း
ဂ်ာနယ္ထဲက ေကာ့လန္ကားေတြေရာ ေရလိႈင္းေတြေရာ အုန္းပင္ေတြေရာ
ျမက္ခင္းေတြေရာ အား……. ပါး ေတြ႕ျမင္ျမင္သမွ် ရမတ္ၾကြစရာေတြခ်ည္းပဲ
ဦးေႏွာက္ထဲထိ ေရာက္ေနတဲ့ ပိုးမႊားေတြက နားထင္ကို တဒိတ္ဒိတ္ခုန္
မ်က္လံုထဲမွာ မင္းေ႐ွာတီေလးရဲ႕ ေအာေၾကာေလးကို္ျမင္ေယာင္ေနမိၿပီး
ေမႊယာႀကီးေပၚမွာ ဟုိလူးဒီလိမ့္
သားႀကီးငါ့ကိုနားလည္ပါ
မင္းအတြက္ ရည္႐ြယ္ၿပီး ငါ႐ွယ္ကဗ်ာေတြေရးေပးဦးမယ္ စိ္တ္ခ်
မင္းၾသဇာ မင္းနာမည္ေတြကို အထြတ္အထိပ္ေရာက္ေစမယ့္ အဆန္းႀကီးေတြေပါ့ကြာ
ဟန္ဒရတ္ပါဆင့္ စိတ္ခ် သားႀကီး
အေရးႀကီးဆံုးက ဒီစာကိုရလ်င္ရျခင္း
မင္းေ႐ွာတီေလးကို ငါ့ဆီလႊတ္လိုက္ဖို႔ပဲ…….။

အျပာေရာင္ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္အား ဥပမာအေနျဖင့္ ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္-ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းအား ခြင့္လႊတ္ပါရန္
(ဤပို႔စ္ ေရးသားသူ......)

ဟုတ္ပါတယ္။
ကမာၻေလာကႀကီးမွာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းတဲ့လူေတြ လူမႈပရဟိတေတြကိုလုပ္တယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒီေရေတာေတြကို ခုတ္ၿပီးေလာင္စာအျဖစ္သံုးစြဲၾက၊ စက္မႈစြမ္းအင္ေတြကို အလြန္အမင္း သံုးစြဲၾက၊ နဲ႔ ကမာၻႀကီးကို ဖ်က္ဆီးမွန္းမသိ ဖ်က္ဆီးေနတုန္းပဲဆိုေတာ့ အခ်ိဳးအစားမမွ်ျဖစ္ေနတာေတြကိုေတြးၿပီး စိတ္ထဲမွာ မေကာင္းျဖစ္မိျပန္တယ္။ဒါေၾကာင့္
သူ႔မ်ားဖက္က ကိစၥေတြကို တက္ႏိုင္သေလာက္ေမ့ထားၿပီး ၊
ကိုယ္ႏိုင္သေလာက္ ျဖဴစင္မႈေလးေတြနဲ႔သာကမာၻေလာက၊သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ႀကီးကို တက္ႏိုင္သမွ်ေလးနဲ႔ တာ၀န္ယူျဖဴစင္ေအာင္
ကူညီႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မယ္လို႔ေတြး မိျပန္တယ္။
စာမ်က္ႏွာေတြကို အသံုးျပဳၿပီး
လူသားတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ၊လူသားျခင္းစာနာမႈေတြ၊သဘာ၀၀န္းက်င္ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းမႈေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေတြ၊အသိပညာ၊အတက္ပညာေတြကိုကူးလူးဆက္သြယ္ေ၀မၽွ်ခဲ့ၾကတယ္။ဒီစာမ်က္ႏွာေတြကပဲ မတရားမႈေတြကိုတရားမွ်တျခင္းဆီေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ေပးေနေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ စာမ်က္ႏွာေတြကို ေခတ္အဆက္ဆက္ အားကိုးေနရတုန္းပဲေလ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ကဗ်ာဘေလာ့ေလးကို တက္သေလာက္မွတ္သေလာက္တည္ေဆာက္ ကဗ်ာေလာကအက်ိဳးကို တက္ႏိုင္သေလာက္၀န္ေလးနဲ႔ ေထာက္ကူမႈျပဳေနမိတယ္။ဒီလို စာမ်က္ႏွာေတြကိုျဖဳန္းတီးမႈျပဳေနတဲ့ ကဗ်ာေတြကို ေရးသားေနတဲ့ သူေတြ(မွတ္ခ်က္-မည္သူ႕ကိုမွ်မရည္ရြယ္ေၾကာင္း)ကိုေတာ့
ဘယ္လိုမွသေဘာထားမွာမဟုတ္ေၾကာင္း တစ္ဆက္တည္းေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္။ဒီလို အျပာေရာင္ကဗ်ာမ်ိဳးကို စာမ်က္ႏွာေပၚတင္လာတဲ့ရည္႐ြယ္ခ်က္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဖက္က(ကဗ်ာဆရာေတြ၊စာဖက္သူေတြ ကိုယ္စား) ဘယ္လိုအျပဳအမူမ်ိဳးနဲ႔မွ ကန္႔ကြက္၊ျငင္းဆန္၊႐ႈံ႕ခ်၊ကဲ့ရဲ႕ မွာမဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔အျပဳအမူ၊သူ႔အေရးအသား၊သူ႕အေတြးအေခၚအတိုင္းသာတစ္ခ်ိန္သမိုင္းမ်က္ႏွာစာမွာနာမည္ဆိုးနဲ႔က်န္ေနရစ္ပါလိမ့္မယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ဘေလာ့ဂါေတြကေတာ့ ဒါကို(အျပာေရာင္ေတြ) အႏုပညာလို႕ျငင္းဆန္ေကာင္းျငင္းဆန္ပါလိမ့္မယ္။
ဒါကလည္း သူတို႔အျမင္၊အထင္ေတြ ေတြအာ႐ံုေမွာက္မွားေနတာပါလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ဖက္က တစ္ထစ္ေလ်ာ့ခ်ေတြးေနမိျပန္တယ္။
ဒီလိုပါပဲ ေလာကႀကီးမွာ ျပင္လို႔ရတဲ့ မွားယြင္းမႈေတြ႐ိွေနေတာ့ ခဏခဏမွားေန၊ခဏခဏျပင္ေနသူေတြ႐ိွေနၾကမွာပါပဲ။
ျပင္လိဳ႕မရတဲ့အမွားေတြ အတြက္ေတာ ့( ဒီလိုမ်ိဳးဖန္တီးတင္ဆက္မႈေတြ အတြက္) တစ္ခ်ိန္ သမိုင္းမ်က္ႏွာစာမွာ ဒဏ္ခတ္ျခင္းခံရမွာမလြဲပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျပင္ရာ၊ဖ်က္ရာ၊အျပစ္အနာအဆာ ကင္းတဲ့ ျဖဴျဖဴစင္စင္ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြကိုသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်စ္တဲ့ကမာၻေျမႀကီးကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးေနခ်င္မိတာပါပဲ။

ဒီပို႔စ္ေလးကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကမေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ဘေလာ့ေလးေပၚကိုတင္မိလိုက္ျပန္ပါၿပီ ။
တကယ္လို႔ သေဘာမတူခဲ့ရင္လဲပဲ ခင္ဗ်ားတို႔ဆႏၵအတိုင္းပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ အမွန္/အမွား ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ သဲကြဲဖို႔ မစဥ္းစားထားပါဘူး။

ျမန္မာကဗ်ာမ်ား ျဖဴစင္၊႐ွင္းသန္႔၊က်န္းမာ၊လြတ္လပ္စြာ၊ အႏုပညာ ဂုဏ္ေျမာက္ပါေစေၾကာင္း.........။

( ျမန္မာကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ မွ ေရးသားတင္ဆက္ေပးပို႔မႈကို ျပန္လည္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။)


စီစဥ္တင္ဆက္သူမ်ား