အရင္က
ငါတီးတုိးဖြဖြရြတ္ဆိုေနႀက မင္းနာမည္ေလး
ရင္မွာ ။
ငါ့အနမ္းပန္းဟာ
မင္းပါးၿပင္ေပၚ တစ္ပြင့္ခ်င္းေ၀လုိ့။
အခု
မင္းနာမည္ေလး ရြတ္ဆုိမိတုိင္း
သတိရလြမ္းဆြတ္ၿခင္းဟာ
အခ်ိန္နဲ့အမွ်ရြာသြန္းေနေသာမုိး
နာက်င္ေႀကကဲြၿခင္းဟာ
အခ်ိန္နဲ့အမွ်ေလာင္ကၽြမ္းေနေသာမီး။
ဒီဧပရယ္ရဲ့ဦးတည္ရာမဲ့တုိက္ေနတဲ့ေလထဲ
အတူေလွ်ာက္ေနက်လမ္းမေတြေပၚ
ေလလြင္ရူးႏွမ္းေႀကြက်ေနရတဲ့ရြက္ေႀကြေလးလုိ
မင္းမရွိေတာ့တဲ့အၿဖစ္နဲ့……ငါ။ ။
သုမင္းညိဳ
people magazine,July,2009
No comments:
Post a Comment