Tuesday, December 22, 2009

ညီေလး

တစ္ကိုယ္ေတာ္မီးေတာက္ကေလးနဲ႔
ဂစ္တာအစုတ္ကေလးကိုထမ္းၿပီး အရင္လုိ
လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ေနတုန္းပဲလား ညီေလး
လူဟာ လူလုိ ေတြးတာပဲေကာင္းတယ္။ လူလိုေနစမ္းပါကြာလုိ႔ ေျပာလုိ႔
ကြဲေၾကေနရသတဲ႔လား ညီေလး
အဲဒီဒဏ္ရာက ေစြေနလုိက္တာဟာ အခုထိမတိတ္ေသးဘူးလား ညီေလး
အဲဒါဟာ ဒဏ္ရာမဟုတ္ဘဲ ႏွင္းဆီပြင္႔စစ္စစ္တစ္ပြင္႔ပါလုိ႔
ငါတို႔ ျပန္စဥ္းစားရင္ ေကာင္းမလား ညီေလး
အသံတစ္သံ ျဖဳတ္ခ်လုိက္ဖုိ႔
ရင္ထဲကဆဲလ္တစ္ခု ေသေနတုန္းပဲလား ညီေလး
ညီမေလးေတြခ်ည္း အန္ခ်ေနတဲ႔သူငယ္ခ်င္းကို ရီရီေ၀ေ၀နဲ႔
ဗိုလ္ေအာင္ဒင္လို တဟဲဟဲလုပ္ပစ္လိုက္ခ်င္ေနသလား ညီေလး
ဒီအထိ ညီညီညာညာေလးစိုက္ခဲ႔ၿပီးကာမွ
ေကြ႔ခ်လုိက္ခ်င္သလား ညီေလး
ေကြ႔ခ်ၿပီးကာမွ လမ္းမေပၚ ျပန္တက္ခ်င္ေနတာလား ညီေလး
မင္းလက္ေခ်ာင္းေတြဟာ ငါ႔လက္ေခ်ာင္းေတြမဟုတ္ဘူး ညီေလး
မင္းစာမ်က္ႏွာေတြဟာ ငါ႔စာမ်က္ႏွာေတြနဲ႔ မတူဘူး ညီေလး
မင္းစာမ်က္ႏွာေတြကို မင္းဘာသာမင္း ေရးရမွာပါ ညီေလး
မင္းရဲ ႔ ကဗ်ာကို မင္းေရးခ်င္သလိုေရးလို႔ရေနတာပဲ ညီေလး
ပညာသင္မယ္၊ စီးပြားရွာမယ္၊ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္၊ သားသမီးပြားစီးမယ္
သူ႔ဆီသိပ္မသြားနဲ႔ေတာ႔ေပါ႔ ညီေလး
လူလို...နဲ႔လည္း ကြဲေၾကမသြားပါနဲ႔ ညီေလး
၁၉၉၀ခုႏွစ္ေတြတုန္းကေပါ႔ကြာ..လို႔
ျပန္ေျပာဖို႔မလုိအပ္ပါဘူး ညီေလး
ခု ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မ်ား လမ္းေပၚမွာ
မင္းစီးတဲ႔ဖိနပ္နဲ႔ ငါစီးတဲ႔ဖိနပ္လည္း မတူပါဘူး ညီေလး
မင္းမီးေတာက္ဟာ ငါ႔မီးေတာက္ပါပဲ ညီေလး
မင္းရဲ ႔ အေကြ႔ဟာ ငါ႔ရဲ ႔အေကြ႔ပါ ညီေလး
လက္ေတြ႔က်က်ဘ၀မွာ လက္ေတြက်က်မသြားဖုိ႔ပဲ ညီေလး
မေ၀းေတာ႔တဲ႔ ကာလတစ္ခုမွာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးအနီးက
အေ၀းေျပးလမ္းမႀကီးဟာ
ပိုၿပီးက်ယ္၀န္းနက္ရိႈင္းလာေတာ႔မွာပါ ညီေလး။ ။

လင္းတည္ဦး

ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢဇင္း

(ပုသိမ္ၿမိဳ႔မွာေနထိုင္ခင္မင္ခဲ့ေသာ ညီငယ္ကဗ်ာဆရာ ၀ီရထက္ေနာင္အား သတိတရျခင္းအားျဖင့္ ဒီကဗ်ာေလးကို ဒီဘေလာ့ေလးေပၚလႊတ္တင္မိပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာ ကိုလင္းတည္ဦး ကိုလည္းေက်းဇူးအထူးတင္႐ိွပါေၾကာင္း။)

1 comment:

Eaindra said...

၁၉၉၀ခုႏွစ္ေတြတုန္းကေပါ႔ကြာ..လို႔
ျပန္ေျပာဖို႔မလုိအပ္ပါဘူး ညီေလး
ခု ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မ်ား လမ္းေပၚမွာ
မင္းစီးတဲ႔ဖိနပ္နဲ႔ ငါစီးတဲ႔ဖိနပ္လည္း မတူပါဘူး ညီေလး
မင္းမီးေတာက္ဟာ ငါ႔မီးေတာက္ပါပဲ ညီေလး
မင္းရဲ ႔ အေကြ႔ဟာ ငါ႔ရဲ ႔အေကြ႔ပါ ညီေလး
လက္ေတြ႔က်က်ဘ၀မွာ လက္ေတြက်က်မသြားဖုိ႔ပဲ ညီေလး